Rokownicze i predykcyjne znaczenie całkowitego obciążenia nowotworem ze szczególnym uwzględnieniem lokalizacji płucnej u chorych na jasnokomórkowego raka nerki w stadium uogólnienia (mRCC) poddanych terapii ukierunkowanej molekularnie

Abstract

Rokowanie chorych na raka nerki jest zróżnicowane. Opracowano dotąd szereg modeli prognostycznych, które uwzględniają parametry histopatologiczne i kliniczne pomagając w ustaleniu strategii postępowania terapeutycznego. Leczenie rozsianego stadium choroby jest leczeniem paliatywnym, a standardy postępowania zmieniają się wraz z wprowadzaniem leków o nowatorskich mechanizmach działania. Stale poszukiwane są kolejne czynniki prognostyczne i predykcyjne pozwalające na optymalizację i indywidualizację terapii dla uzyskania jak najdłuższego przeżycia chorych. Do badań przeanalizowano 353 przypadki chorych. W grupie chorych na rozsianego jasnokomórkowego raka nerki poddanych w pierwszej i drugiej linii leczenia lekami ukierunkowanymi molekularnie całkowite obciążenie nowotworem wiązało się z pogorszeniem całkowitego czasu przeżycia i odpowiedzi na leczenie. Całkowite obciążenie nowotworem w obrębie płuc wiązało się z pogorszeniem całkowitego czasu przeżycia i odpowiedzi na leczenie u chorych leczonych lekami ukierunkowanymi w pierwszej linii.