Przydatność szpitalnego zespołu żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, w rozpoznawaniu i leczeniu niedożywienia

Abstract

Wstęp: Niedożywienie jest nadal poważnym problemem, który pociąga za sobą negatywne konsekwencje. Z jednej strony przedłuża czas hospitalizacji, z drugiej powoduje opóźnienie powrotu chorego do zdrowia. Niedożywienie jest tak samo ważnym rozpoznaniem jak inne choroby. Cel: Ocena przydatności szpitalnego zespołu żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, w rozpoznawaniu niedożywienia i prowadzeniu leczenia żywieniowego. Materiał i metody: Do analizy włączono dane dotyczące liczby pacjentów hospitalizowanych oraz rozliczonych dni żywienia pozajelitowego (ŻP) i dojelitowego (ŻDJ). Analizą objęto pięć lat, z których pierwsze dwa i pół roku obejmuje działalność zespołu żywieniowego w formie „czynnościowej”, a kolejne dwa i pół roku – działalność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego jako wydzielonej komórki organizacyjnej. Wyniki: Działalność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, spowodowała znamienne zwiększenie liczby procedur żywieniowych, zwłaszcza dojelitowych. W przełomowym roku 2014 w pierwszym półroczu liczba dni ŻP wynosiła 64, a ŻDJ była równa 215, podczas gdy w drugim półroczu (wydzielony Szpitalny Zespół Żywieniowy) liczba dni ŻP to 185, a ŻDJ – 1511, przy porównywalnej liczbie pacjentów hospitalizowanych. Aktywność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego spowodowała łącznie ponad 7-krotne zwiększenie liczby dni ŻDJ (1032 vs 7479; p < 0,001). Wzrost liczby dni ŻP również był istotny (999 vs 1412; p < 0,001). Wnioski: Utworzenie Szpitalnego Zespołu Żywieniowego znacząco zwiększyło liczbę dni żywienia zarówno dojelitowego, jak i pozajelitowego u pacjentów niedożywionych. Ponadto jego działalność przynosi szpitalowi wymierną korzyść finansową.