Ambulatoryjna opieka kardiologiczna w ocenie chorych z zaostrzeniem niewydolności serca – doświadczenia własne

Abstract

Wstęp. Prawidłowo zorganizowana opieka ambulatoryjna warunkuje ograniczenie kosztów oraz poprawę rokowania u chorych z niewydolnością serca (NS). Celem pracy była analiza dostępności ambulatoryjnej opieki kardiologicznej oraz zaspokojenia potrzeb pacjentów w opinii chorych hospitalizowanych z powodu zaostrzenia niewydolności serca. Metody. Badanie prospektywne wykonano w grupie 131 osób z wcześniej rozpoznaną NS, hospitalizowanych z powodu jej zaostrzenia. Wyniki. W badanej grupie (średni wiek 73,2 ±10,8 roku) przeważali mężczyźni (n=99, 75,6%). Większość chorych charakteryzowała się ponad 10‑letnim wywiadem NS (n=61, 46,6%). Co trzecia osoba deklarowała, że ani razu w ciągu ostatniego roku nie była z wizytą u kardiologa w przychodni publicznej. Pacjenci korzystali najczęściej z opieki ambulatoryjnej raz (n=33, 25,2%) lub dwa razy w roku (n=33, 25,2%). W ocenie poziomu opieki kardiologicznej 53 pacjentów (40,6%) uznało go za niewystarczający, a 20 (16%) za zły. W porównaniu według kategorii wiekowej odnotowano nieistotne statystycznie różnice w zakresie liczby wizyt u kardiologa w ostatnim roku – pacjenci młodsi nieznacznie częściej korzystali z opieki ambulatoryjnej. Wnioski. Pacjenci z NS są w większości niezadowoleni z funkcjonowania publicznego systemu ambulatoryjnej opieki kardiologicznej i korzystają z niego zbyt rzadko w stosunku do potrzeb.