Wartość diagnostyczna badania ultrasonograficznego i minihisteroskopowego u kobiet z patologią jamy macicy

Abstract

Minihisteroskopia będąca małoinwazyjnym zabiegiem ginekologicznym od wielu lat jest uważana za „złoty standard” w diagnostyce i leczeniu patologii jamy macicy. Dzięki miniaturyzacji sprzętu możliwa jest do przeprowadzenia w warunkach ambulatoryjnych bez konieczności znieczulenia. Obecność kanału roboczego w minihisteroskopie umożliwia wprowadzanie podczas zabiegu do jamy macicy narzędzi histeroskopowych. Niepodważalną zaletą minihisteroskopii jako metody diagnostycznej w porównaniu do ultrasonografii jest możliwość jednoczasowego leczenia. Zasada „see and treat” pozwala na wycięcie uwidocznionej patologii czy wykonanie celowanej biopsji. Minihisteroskopię uważa się za procedurę bezpieczną. Wskaźnik powikłań wynosi około 3% i dotyczy głównie kobiet ze stenozą lub zarośnięciem kanału szyjki. Zabieg jest wysoce efektywną, minimalnie inwazyjną i bezpieczną metodą diagnostyczno-leczniczą w schorzeniach jamy i kanału szyjki macicy. Minihisteroskopia wychodzi naprzeciw oczekiwaniom kobiet, które pomimo patologii macicy pragną zachować macicę oraz oczekują szybkiego powrotu do codziennej aktywności. W rozprawie doktorskiej podjęto próbę oceny wartości diagnostycznej minihisteroskopii. Oceniono również zbieżność postawionych rozpoznań w tracie minihisteroskopii i przezpochwowego badania ultrasonograficznego, które zostały zweryfikowane badaniem histopatologicznym. Analizie retrospektywnej poddano dokumentację medyczną 1301 kobiet u których wykonano zabieg minihisteroskopii w Klinice Ginekologii i Ginekologii Onkologicznej Wojskowego Instytutu Medycznego w okresie od stycznia 2013 do grudnia 2016. Do badania zostały włączone wszystkie kobiety u których istniały wskazania do wykonania zabiegu diagnostycznej bądź zabiegowej minihisteroskopii: nieprawidłowe krwawienia z macicy, niepłodność, niemożność donoszenia ciąży, nieprawidłowości w obrazie jamy macicy w badaniu USG, kontrola po wcześniejszych zabiegach w jamie macicy, usunięcie ciała obcego z macicy (IUD), podejrzenie wad wrodzonych macicy i pochwy. U każdej kobiety wykonano badanie przedmiotowe, podmiotowe oraz przezpochwowe badanie ultrasonograficznego narządu płciowego w celu weryfikacji wskazań do wdrożenia procedury. Z badania wykluczono kobiety u których rozpoznano bądź istniało podejrzenie ciąży, raka szyjki macicy, obfitego krwawienia miesiączkowego, obecności wodniaków jajowodów, obecności aktywnej choroby zapalnej miednicy mniejszej. Zabieg minihisteroskopii wykonano w warunkach sali zabiegowej. U kobiet w wieku rozrodczym zabieg wykonywano w pierwszej fazie cyklu (do 12 dnia cyklu), natomiast u kobiet po menopauzie w dowolnym dniu. Pobrany podczas zabiegu materiał przekazano do zakładu histopatologii celem postawienia ostatecznego rozpoznania. Wyniki analizy potwierdzają, że minihisteroskopia powinna być metodą z wyboru w rozpoznawaniu i leczeniu polipów endometrialnych. W przypadku podejrzenia mięśniaków podśluzówkowych lub nieprawidłowości endometrium, ze względu na możliwość pobrania tkanki do badania histopatologicznego lub wycięcia zmiany, minihisteroskopia powinna stanowić ostateczny element diagnostyczno-leczniczy. Minihisteroskopia, w porównaniu do USG w większości przypadków stanowi ostateczną weryfikację nieprawidłowości jamy macicy rozpoznawanych metodą ultrasonograficzną.