Please use this identifier to cite or link to this item: http://hdl.handle.net/20.500.12564/548
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorGrabińska, Agnieszka-
dc.contributor.authorDurma, Adam Daniel-
dc.contributor.authorMichalczyk, Łukasz-
dc.contributor.authorDurma, Anna Celina-
dc.contributor.authorSyryło, Tomasz-
dc.contributor.authorZąbkowski, Tomasz-
dc.date.accessioned2024-01-10T09:48:38Z-
dc.date.available2024-01-10T09:48:38Z-
dc.date.issued2023-
dc.identifier.citationPediatria i Medycyna Rodzinnapl
dc.identifier.issn1734-1531-
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/20.500.12564/548-
dc.descriptionLicencja CC-BY-NC-NDpl
dc.description.abstractWprowadzenie: Martwicze zapalenie powięzi (zgorzel Fourniera) to bakteryjne zapalenie tkanek podskórnych i skóry obejmujące okolicę krocza i układu moczowo-płciowego. Leczenie choroby jest złożone i wieloetapowe, a ryzyko infekcji ogólnoustrojowej – wysokie. Kluczowy aspekt leczenia stanowi właściwa antybiotykoterapia. Materiał i metody: Analizie poddano przypadki 30 chorych hospitalizowanych z powodu zgorzeli Fourniera. Podjęto próbę stwierdzenia zależności między parametrami laboratoryjnymi, rodzajem patogenów, wzorcami wrażliwości/oporności na antybiotyki oraz wynikami leczenia. Wyniki: Średnia wartość Fournier’s Gangrene Severity Index (FGSI) wyniosła 4,37 ± 2,87. W grupie badanej u 18 (60%) osób rozpoznano infekcję jednym szczepem bakterii, a u 12 (40%) – wieloma szczepami. Najczęściej identyfikowaną bakterią była Escherichia coli, obecna u 17 chorych (53,33% całej grupy) – 50% pacjentów z zakażeniami jednobakteryjnymi i 58,33% z zakażeniami wielobakteryjnymi. Większość bakterii była wrażliwa na piperacylinę–tazobaktam – 22 (73,33%) przypadki, klindamycynę – 20 (66,66%) i metronidazol – 18 (60%). Najwyższy stopień oporności na antybiotyki dotyczył cefuroksymu – 19 (63,33%) przypadków, ciprofloksacyny – 19 (63,33%) i ceftriaksonu – 17 (56,66%). Hospitalizacja trwała średnio 30,03 ± 23,01 dnia. Całkowita śmiertelność wyniosła 13,33% (n = 4). Nie stwierdzono korelacji między rodzajem patogenua długością hospitalizacji lub śmiertelnością. Między analizowanymi podgrupami nie zaobserwowano różnic w parametrach laboratoryjnych, FGSI ani długości hospitalizacji. Wnioski: Skuteczne leczenie zgorzeli Fourniera wymaga jak najszybszego wykonania posiewu z wymazu z rany i zastosowania celowanej antybiotykoterapii. Nie istnieje pojedynczy parametr laboratoryjny, który pozwoliłby określić rokowanie i przewidzieć wyniki leczenia. Między podgrupami chorych z zakażeniami wielo- i jednobakteryjnymi nie wykazano różnic w przebiegu klinicznym i rokowaniu.pl
dc.language.isoplpl
dc.relation.ispartofseries19 (3): 229–236;10.15557/PiMR.2023.0039-
dc.subjectE. colipl
dc.subjectmartwicze zapalenie powięzipl
dc.subjectzgorzel Fournierapl
dc.subjectbakteryjna infekcja kroczapl
dc.subjecturologiapl
dc.titleOcena kliniczna i mikrobiologiczna u chorych na zgorzel Fournierapl
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/articlepl
Appears in Collections:2023 rok

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
artykul (5).pdf726.47 kBAdobe PDFThumbnail
View/Open


Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.