Zależność efektu działania donosowych glikokortykosteroidów od depozycji leku w jamach nosa

Abstract

Donosowe glikokortykosteroidy są lekami z wyboru w leczeniu alergicznego nieżytu nosa. Różnice w skuteczności poszczególnych preparatów wykazane indeksem terapeutycznym mogą wynikać zarówno z różnic w składzie poszczególnych preparatów, jak i ze zróżnicowanej depozycji w jamach nosa. Wszystkie preparaty donosowe deponują się przede wszystkim w przedniej części małżowiny nosowej dolnej. Preparat propionianu flutikazonu deponuje się także w przedniej części małżowiny nosowej środkowej, w nieznacznym stopniu obejmując fragment jej części centralnej, oraz w przewodzie nosowym środkowym i górnym, docierając do rejonu stropu nosa i okolic pola węchowego. Powierzchnia błony śluzowej bocznej ściany nosa, na której osadza się preparat furoinianu mometazonu (MF), jest zbliżona do powierzchni, którą po aplikacji obejmuje preparat propionianu flutikazonu (PF), ale znacznie większa niż w przypadku preparatu furoinianu flutikazonu (FF). W rozprowadzeniu leku osadzonego w obszarze jamy nosa dużą rolę odgrywa oddziaływanie przepływającego powietrza z warstwą zdeponowanego leku, dlatego istotne jest, aby lek nie spływał grawitacyjnie, lecz pozostawał w miejscu depozycji, czemu sprzyjają właściwości tiksotropowe preparatu.