Rola psychologa w chirurgicznym leczeniu otyłości olbrzymiej

Abstract

Otyłość olbrzymia to stan nagromadzenia tkanki tłuszczowej w organizmie w stopniu przekraczającym wartości prawidłowe, które mogą zagrażać życiu. Rozpoznaje się ją, gdy pacjent uzyskuje BMI ≥40 kg/m2. Utrzymując się przez dłuższy czas, stan ten zaburza prawidłowe funkcjonowanie organizmu i może wpływać na rozwój wielu chorób współtowarzyszących. Otyłość olbrzymia pogarsza jakość życia pacjentów w sferze zdrowotnej, psychicznej i społecznej. Obecnie za najskuteczniejszą metodę walki z otyłością chorobliwą uznaje się chirurgię bariatryczną. Ponieważ zarówno przyczyny, jak i konsekwencje otyłości dotyczą wielu sfer funkcjonowania chorego, istotne jest zespołowe podejście do leczenia otyłości olbrzymiej, angażujące specjalistów z różnych dziedzin. Niezastąpioną rolę w procesie leczniczym odgrywa psycholog, który indywidualnie dopasowując odpowiednie narzędzia i techniki psychologiczne, określa stan psychofizyczny chorego, diagnozuje przyczyny rozwoju otyłości oraz motywuje i wspiera pacjenta na każdym etapie leczenia. Leczenie otyłości nie jest procesem zamkniętym – to proces, który charakteryzuje się pewnym ryzykiem nawrotów zwiekszenia masy ciała. Tylko holistyczne podejście do leczenia otyłości przekłada się na jej efektywność.