Samobójstwa w armiach NATO i państw partnerskich w pierwszej dekadzie XXI wieku

Abstract

Realizując program Światowego Zgromadzenia Zdrowia „Prewencja samobójstw – globalnym imperatywem”, Organizacja ds. Nauki i Techniki NATO, w ramach panelu Zdrowie i Medycyna, utworzyła grupę badawczą RTG‑218, która skierowała do szefów wojskowej służby zdrowia 34 państw NATO i państw partnerskich pytania dotyczące liczby oraz cech samobójstw, monitoringu suicydologicznego i programów prewencji samobójstw w tych państwach. Na podstawie odpowiedzi uzyskanych od połowy respondentów opracowano raport STO‑TR‑HFM‑218 z rekomendacjami dla kierownictwa i dowódców NATO. Cel pracy. Konfrontacja danych raportu z wynikami badań polskich suicydologów. Uzasadnienie wdrożenia rekomendacji raportu w Wojsku Polskim. Wnioski. Samobójstwo jest jedną z głównych przyczyn śmierci żołnierzy w armiach NATO. Zaburzenia depresyjne oraz zaburzenia związane z używaniem alkoholu i środków psychoaktywnych są najczęstszymi medycznymi czynnikami ryzyka samobójczego. Fałszywe poglądy na temat samobójstw, ograniczony dostęp do fachowej pomocy oraz obawa przed stygmatyzacją są głównymi przeszkodami skutecznej profilaktyki. Psychoedukacja oraz systematyczny monitoring oparty na dowodach naukowych stanowią podstawę nowoczesnych programów prewencji suicydologicznej. Rekomendacje raportu NATO powinny być wdrożone w Wojsku Polskim.