Ocena wyników wczesnych i odległych chirurgicznej ablacji samoistnego migotania przedsionków metodą całkowicie torakoskopową

Abstract

Częstość występowania migotania przedsionków szacowana jest na 3% w populacji powyżej 20. roku życia i znacznie wzrasta wraz z wiekiem sięgając nawet 9% w grupie pacjentów powyżej 80. roku życia. Istotnie obniża ono jakość życia pacjentów, co związane jest zarówno z uciążliwymi objawami jak i częstymi hospitalizacjami, oraz wiąże się ze zwiększoną chorobowością i śmiertelnością. Najgroźniejsze powikłanie stanowi udar mózgu, którego ryzyko zwiększa się 5-krotnie w stosunku do populacji ogólnej. Pod względem patofizjologicznym jest arytmią bardzo złożoną i dynamiczną, charakteryzującą się występowaniem licznych pobudzań w formie falre-entry powodujących chaotyczną depolaryzację miocytów mięśniówki przedsionków. Manifestuje się to szybką nieskoordynowaną ich czynnością o częstotliwości między 350 a 700 pobudzeń na minutę z nieregularnym przewodzeniem do komór przez węzeł przedsionkowo-komorowy. Leki antyarytmiczne mają niską skuteczność w utrzymaniu rytmu zatokowego. Skuteczność ablacji przezcewnikowych istotnie spada w dłuższej obserwacji. Ablacja metodą chirurgiczną charakteryzuje się wysoką skutecznością jednak w formie klasycznej wiąże się ze znaczną inwazyjnością. Dzięki rozwojowi technologicznemu pojawią się nowe, coraz mniej inwazyjne techniki ablacji chirurgicznej. Jedną z nich jest całkowicie torakoskopowa dwustronna ablacja prądem częstotliwości radiowej umożliwiająca wykonanie rozszerzonego wzoru linii ablacyjnych i jednoczasowe zamknięcie uszka lewego przedsionka. Głównym celem pracy była ocena skuteczności całkowicie torakoskopowej obustronnej nasierdziowej ablacji migotania przedsionków z ablacją zwojów autonomicznych (metoda „TTMAZE”) w zakresie przywrócenia i utrzymania rytmu zatokowego w obserwacji wczesnej i odległej. Do badania włączono 100 pacjentów z samoistnym przetrwałym (37%) i przetrwałym długotrwającym (63%) migotaniem przedsionków zakwalifikowanych do torakoskopowej ablacji chirurgicznej między listopadem 2011 a grudniem 2017 roku. Średni wiek pacjentów wyniósł 58,99 (+/-9,78) lat. Średni czas trwania migotania przedsionków wyniósł 92,51 (+/-75,5) miesiące. 11% pacjentów przebyło udar mózgu. Na podstawie przeprowadzonych badań wyciągnięto następujące wnioski: nowe całkowicie torakoskopowe techniki ablacji migotania przedsionków oferują bezpieczne i skuteczne metody leczenia, w tym form przetrwałych opornych na terapię farmakologiczną i ablację przezcewnikową. Stabilny rytm zatokowy utrzymywał się na wysokim poziomie nawet bez leków antyarytmicznych, co według obecnych standardów uznawane jest za ostateczny wyznacznik skuteczności zabiegu ablacji. Możliwość wykonania operacji na bijącym sercu od strony nasierdzia, bez zastosowania krążenia pozaustrojowego oraz bez otwierania klatki piersiowej pozwala nie tylko zredukować liczbę powikłań, długość hospitalizacji i jej koszty ale także stanowi atrakcyjną opcję leczenia dla pacjentów z samoistnym migotaniem przedsionków.