Wspomagane wideoskopowo operacje kardiochirurgiczne przez minitorakotomię boczną - dobór technik operacyjnych i analiza wyników

Abstract

Na świecie rośnie zainteresowanie kardiochirurgią małoinwazyjną, która ciągle poszukuje alternatywnych metod dla pełnej sternotomii. Programy małoinwazyjne są implementowane w coraz większej ilości ośrodków kardiochirurgicznych w Polsce i Europie, choć zjawisko to jest dopiero w okresie wzrostu i tego typu zabiegi w pełnym wachlarzu nie są jeszcze dostępne we wszystkich centrach. Może prowadzić do zmniejszenia traumatyzacji tkanek w okresie okołozabiegowym, polepszenia hemostazy śródoperacyjnej oraz przyspieszenia wczesnej mobilizacji pacjentów poprzez brak naruszenia ciągłości obręczy barkowej. Badanie to przeanalizowało kolejnych 157 chorych operowanych z dostępu poprzez minitorakotomią boczną, prawostronną. Wyodrębniono w nim podgrupę pacjentów należących do chorych wysokiego ryzyka. Zasadniczym celem badania była: analiza okołooperacyjnych wyników małoinwazyjnych wspomaganych wideoskopowo operacji kardiochirurgicznych u kolejnych chorych poddanych poniższym zabiegom: naprawy i wymiany zastawki mitralnej i/lub trójdzielnej, korekcji ubytku międzyprzedsionkowego typu II, usuwania guzów przedsionkowych serca, ocena odległego przeżycia pacjentów poddanych w/w procedurom, analiza wyników w wybranej podgrupie pacjentów wysokiego ryzyka:1)u chorych z obniżoną frakcją wyrzutową <35% (EF<35%), u chorych należący do grupy pacjentów powyżej 80 roku życia, u chorych, których EuroScore II przedoperacyjny był wyższy od 6 punktów. Pomiędzy listopadem 2011 roku a grudniem 2015 roku w Klinice Kardiochirurgii CSK MSWiA przeprowadzono 157 zabiegów małoinwazyjnych poprzez boczną minitorakotomią u kolejnych chorych. Dostęp chirurgiczny stanowiła boczna prawa minitorakotomia ze wspomaganiem wideoskopowym. Krążenie pozaustrojowe prowadzono poprzez dostęp udowy. W jednym przypadku wykorzystano naczynia szyjne po stronie prawej. W przypadku wykonywania procedury w obrębie prawego przedsionka, dodatkowo kaniulowano żyłę szyjną wewnętrzną prawą. W obciążeniach współistniejących u 29 (18,5%) chorych obserwowano cukrzycę insulinozależną,u 30 (19,1%) przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, u 25 (16,0%) przewlekłą niewydolność nerek. Aktywne infekcyjne zapalenie wsierdzia opisano u 10 (6,3%) pacjentów.