Znaczenie predykcyjne i prognostyczne czynników patomorfologicznych i klinicznych u chorych na raka jajnika leczonych pegylowaną liposomalną doksorubicyną

Abstract

Pegylowana Liposomalna Doksorubicyna (PLD) jest jednym z podstawowych chemioterapeutyków stosowanych u chorych na raka jajnika w drugiej lub kolejnej linii leczenia. Poszukiwanie czynników prognostycznych i predykcyjnych w celu doboru najskuteczniejszego sposobu leczenia jest niezbędne. Celem badania była ocena znaczenia predykcyjnego i prognostycznego czynników takich jak: stan ogólny chorych wg. WHO w chwili rozpoczęcia leczenia PLD, w której linii PLD zostało zastosowane, zakres pierwotnej operacji, zaawansowanie choroby wg FIGO, podtyp histologiczny, odpowiedź na pochodne platyny, stopień złośliwości histologicznej, polimorfizm pojedynczego nukleotydu w pozycji 571 aminokwasu genu TOP2A (topoizomerazy II α), amplifikacja genu TOP2A i ekspresja jego białka topoIIα. Retrospektywnej analizie poddano kolejne 67 chore z rozpoznanym rakiem jajnika leczone PLD w Klinice Onkologii Wojskowego Instytutu Medycznego w okresie pomiędzy marcem 2006 a grudniem 2014, spełniające kryteria włączenia do badania. W żadnym z bloczków pochodzących od chorych nie potwierdzono obecności polimorfizmu pojedynczego nukleotydu w pozycji 571 aminokwasu, tym samym wykluczono obecność delecji w tym rejonie. Również nie potwierdzono amplifikacji genu TOP2A. Zaobserwowano niską ekspresję białka topoIIα u 33 chorych (49,3%), zaś u 34 (50,7%) wysoką. Istotny statystycznie wpływ na czas całkowitego przeżycia miał stan ogólny chorych. Pacjentki w stanie sprawności 0-1 w skali WHO rokowały lepiej. Również okazało się , że większą korzyść odnoszą pacjentki , u których PLD było podane później niż w drugiej linii leczenia. Profil toksyczności w grupie badanej był następujący; jedynie u 7 pacjentek odnotowano HFS, u 11 chorych powikłania skórne, u 1 chorej niedokrwistość i u 1 biegunkę w 3/4 stopniu w skali CTCAE v.3.0. Brak polimorfizmu w pozycji 571 aminokwasu dla genu TOP2A, brak amplifikacji genu TOP2A, ani obecność lub brak ekspresji białka topoIIα nie ma żadnej wartości predykcyjnej ani prognostycznej u chorych z rakiem jajnika leczonych PLD. Najlepiej rokowały chore w dobrym stanie ogólnym 0-1 wg WHO, które otrzymały PLD później niż w drugiej linii leczenia.